ชีวิตกลับมาสู่สภาพเดิม

และแล้วความวุ่นวายของสังคมเมือง ที่มีคนมากมายเข้ามาในชีวิตก็เริ่มค่อยๆหยุดลง

กลับเข้ามาใช้ชีวิตในมหาวิทยาลัยที่เรียบง่าย เพื่อนฝูงที่คุยกันได้สบายๆ บทเรียนที่แสนยากแต่ไม่ยากถ้าพยายาม การสอบเพิ่งจะผ่านไป แต่ชีวิตไม่เคยผ่าน ทุกช่วงเวลามีคุณค่าถ้าเรารู้จักใช้ทำทุกเวลาให้มีค่า และรู้ค่าทุกชีวิตที่ผ่านเข้ามา

ความรักก็เช่นกันต้องทำให้มีคุณค่า เพราะทุกช่วงเวลาเราต้องผ่านมา แม้มันจะเหนื่อย ท้อ กังวลใจ แต่เราก็ยิ้มได้เมื่อเจอรอยยิ้มของคนที่รัก คนที่รักไม่ใช่แค่เรารักเขา แต่ต้องเป็นคนที่เขาพร้อมที่จะรักเรา พร้อมที่จะดูแลเรา ไม่ใช่ให้คนที่รักเปลี่ยนแปลงเพื่อเรา แต่ต้องให้เราและเขาเปลี่ยนและปรับตัวไปด้วยกัน

ชีวิตฉันตอนนี้เหมือนหยุดอยู่บนชิงช้าสวรรค์ที่ได้หยุดอยู่บนยอด แล้วมองลงมาเปลื่้องล่างที่เต็มไปด้วยผู้คนมากมาย แต่ฉันก็ไม่สนใจแล้วว่าใครจะมองขึ้นมาไหม แต่อยากให้ชิงช้าสวรรค์ตัวนี้ค้างอยู่ที่จุดสูงสุดนี้ตลอดไป แต่คงไม่อาจทำได้เพราะชีวิต มีขึ้นและลงเมื่อมีคนข้างล่างอยากขึ้นมาอยู่จุดที่ฉันนั่งอยู่บ้างฉันก็ต้องยอมลงไป ลงไปพร้อมๆกับจับมือกับคนที่รักไว้ คนที่พร้อมจะช่วยเหลือ คนที่พร้อมจะปลอบใจ แม้ฉันจะลงมาถึงจุดล่างสุดเทียบเท่ากับพื้นดินก็ตาม เขาก็คงจะไม่ปล่อยมือฉันไปไหน จะรัก ฉันจะรัก รักเธอตลอดไป ขอเพียงแค่มือนั้นของเธอยังอยู่ที่มือฉัน ขอบคุณค่ะสำหรับทุกเวลาที่มีค่า ขอบคุณค่ะ NUY